"I think it's time to blow this scene get everybody and the stuff together.
Ok, 3, 2, 1, let's jam."


sábado, 14 de enero de 2012

Scars never forgiven

Estas son sólo humildes hilos sin cabo de mi mente. No guardan relación más que la misma autora. Son, quizá, cinco pedazos indefinido, aunque tal vez haya más detrás de lo que me atreva a descubrir.

¿Quién sabe?


"Conec tantes coses de tu, de tots vosaltres. Tantes anècdotes, tants records vostres, que quasi em sembla, a vegades, haver-us conegut, haver-us estimat.

Sou el murmuri d'alguna cosa que no se descriure, sou acollidors i càlids, sou el somriure que faig sola caminant. Veu viure tantes coses, veu plorar i riure, i de sobte em trobo trobant-vos a faltar. Però, es pot trobar a faltar algú que no has conegut?"



"¿A dónde vas, ratita? No te vayas, ven, ahora vas a escucharme.

¿Porqué no dejamos un momento de lado la falsa cortesía y nos sinceramos? ¿Qué podemos perder ahora? Yo, francamente nada, hace tiempo que me lo has arrebatado todo."



"El lloc d'on vinc, no està a prop ni lluny,
Els estius no són calorosos, allà ni hi fa fred a l'hivern.
El vent no hi bufa mai, el sol no es veu."



"Despedidas. Joder."


"Como escuchar de lejos el arroyo.
Como seguir la melodía del tiempo.
Como oler el sol de verano en el mes de enero.
Como llorar por las motas de polvo.
Como sentir el peso del aire sin ti.
Como temblar con un cuento de Poe.
Como quemar recuerdos del pasado.
Como intentar dibujar la eterna espiral.
Eso y mucho más, somos tú y yo. Aquí y ahora."




"Eres joven y apasionada, y estás acostumbrada a soñar y a que no te muerda el tiempo."

No hay comentarios:

Publicar un comentario